Ακούστε τον Serge Reggiani (1922-2004) να ερμηνεύει το πολύ τρυφερό τραγούδι του Georges Moustaki.
Sarah
Si vous la rencontrez, bizarrement parée, traînant dans le ruisseau un talon déchaussé, et la tête et l'œil bas, comme un pigeon blessé, monsieur; ne crachez pas de juron ni d'ordure, au visage fardé de cette pauvre impure, que déesse famine a par un soir d'hiver contrainte à relever ses jupons en plein air. Cette bohème là c'est mon bien, ma richesse, ma perle, mon bijou, ma reine, ma duchesse...
La femme qui est dans mon lit
N'a plus vingt ans depuis longtemps.
Les yeux cernés
Par les années,
Par les amours
Au jour le jour,
La bouche usée
Par les baisers,
Trop souvent mais
Trop mal donnés,
Le teint blafard
Malgré le fard,
Plus pâle qu'une
Tache de lune.
La femme qui est dans mon lit
N'a plus vingt ans depuis longtemps.
Les seins si lourds
De trop d'amours
Ne portent pas
Le nom d'appâts,
Le corps lassé
Trop caressé,
Trop souvent mais
Trop mal aimé.
Le dos voûté
Semble porter
Les souvenirs
Qu'elle a dû fuir.
La femme qui est dans mon lit
N'a plus vingt ans depuis longtemps.
Ne riez pas.
N'y touchez pas.
Gardez vos larmes
Et vos sarcasmes.
Lorsque la nuit
Nous réunit,
Son corps, ses mains
S'offrent aux miens
Et c'est son cœur
Couvert de pleurs
Et de blessures
Qui me rassure.
Monday, February 26, 2007
Sunday, February 25, 2007
Ακούτε Θέατρο; Δευτέρων Ρόλων συνέχεια (05)
Mercy, show some mercy!
Η Lynn Collins, στον ρόλο της Portia, μεταμφιεσμένη ως Διδάκτωρ Δικαίου, στο φιλμ «Ο Εμπορος της Βενετίας» (2004), του Michael Radford.
Ακούστε την Hannah Gordon σε ηχογράφηση εκ των αρχείων του BBC:
|
The Merchant of Venice, Act IV, Sc. I
PORTIA
The quality of mercy is not strain'd;
It droppeth as the gentle rain from heaven
Upon the place beneath. It is twice blest:
It blesseth him that gives and him that takes.
'Tis mightiest in the mightiest; it becomes
The thronèd monarch better than his crown;
His sceptre shows the force of temporal power,
The attribute to awe and majesty,
Wherein doth sit the dread and fear of kings;
But mercy is above this sceptred sway,
It is enthroned in the hearts of kings,
It is an attribute to God himself;
And earthly power doth then show likest God's
When mercy seasons justice. Therefore, Jew,
Though justice be thy plea, consider this-
That in the course of justice none of us
Should see salvation; we do pray for mercy,
And that same prayer doth teach us all to render
The deeds of mercy.
Friday, February 23, 2007
Ταξιδεύετε με τραίνο;
Skimbleshanks: The Railway Cat
Από το Old Possum’s Book of Practical Cats του T. S. Eliot (1888-1965).
Διαβάζει ο ίδιος. Ακούστε τον:
There's a whisper down the line at 11.39
When the Night Mail's ready to depart,
Saying "Skimble where is Skimble has he gone to hunt the thimble?
We must find him or the train can't start."
All the guards and all the porters and the stationmaster's daughters
They are searching high and low,
Saying "Skimble where is Skimble for unless he's very nimble
Then the Night Mail just can't go."
At 11.42 then the signal's nearly due
And the passengers are frantic to a man--
Then Skimble will appear and he'll saunter to the rear:
He's been busy in the luggage van!
He gives one flash of his glass-green eyes
And the signal goes "All Clear!"
And we're off at last for the northern part
Of the Northern Hemisphere!
You may say that by and large it is Skimble who's in charge
Of the Sleeping Car Express.
From the driver and the guards to the bagmen playing cards
He will supervise them all, more or less.
Down the corridor he paces and examines all the faces
Of the travellers in the First and in the Third;
He establishes control by a regular patrol
And he'd know at once if anything occurred.
He will watch you without winking and he sees what you are thinking
And it's certain that he doesn't approve
Of hilarity and riot, so the folk are very quiet
When Skimble is about and on the move.
You can play no pranks with Skimbleshanks!
He's a Cat that cannot be ignored;
So nothing goes wrong on the Northern Mail
When Skimbleshanks is aboard.
Oh, it's very pleasant when you have found your little den
With your name written up on the door.
And the berth is very neat with a newly folded sheet
And there's not a speck of dust on the floor.
There is every sort of light-you can make it dark or bright;
There's a handle that you turn to make a breeze.
There's a funny little basin you're supposed to wash your face in
And a crank to shut the window if you sneeze.
Then the guard looks in politely and will ask you very brightly
"Do you like your morning tea weak or strong?"
But Skimble's just behind him and was ready to remind him,
For Skimble won't let anything go wrong.
And when you creep into your cosy berth
And pull up the counterpane,
You ought to reflect that it's very nice
To know that you won't be bothered by mice--
You can leave all that to the Railway Cat,
The Cat of the Railway Train!
In the watches of the night he is always fresh and bright;
Every now and then he has a cup of tea
With perhaps a drop of Scotch while he's keeping on the watch,
Only stopping here and there to catch a flea.
You were fast asleep at Crewe and so you never knew
That he was walking up and down the station;
You were sleeping all the while he was busy at Carlisle,
Where he greets the stationmaster with elation.
But you saw him at Dumfries, where he speaks to the police
If there's anything they ought to know about:
When you get to Gallowgate there you do not have to wait--
For Skimbleshanks will help you to get out!
He gives you a wave of his long brown tail
Which says: "I'll see you again!
You'll meet without fail on the Midnight Mail
The Cat of the Railway Train."
Διαβάστε και την εξαιρετική απόδοση στα ελληνικά της Παυλίνας Παμπούδη και του Γιάννη Ζέρβα στο «Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του γέρο-Πόσουμ», Εκδόσεις ΑΓΡΑ.
Από το Old Possum’s Book of Practical Cats του T. S. Eliot (1888-1965).
Διαβάζει ο ίδιος. Ακούστε τον:
|
There's a whisper down the line at 11.39
When the Night Mail's ready to depart,
Saying "Skimble where is Skimble has he gone to hunt the thimble?
We must find him or the train can't start."
All the guards and all the porters and the stationmaster's daughters
They are searching high and low,
Saying "Skimble where is Skimble for unless he's very nimble
Then the Night Mail just can't go."
At 11.42 then the signal's nearly due
And the passengers are frantic to a man--
Then Skimble will appear and he'll saunter to the rear:
He's been busy in the luggage van!
He gives one flash of his glass-green eyes
And the signal goes "All Clear!"
And we're off at last for the northern part
Of the Northern Hemisphere!
You may say that by and large it is Skimble who's in charge
Of the Sleeping Car Express.
From the driver and the guards to the bagmen playing cards
He will supervise them all, more or less.
Down the corridor he paces and examines all the faces
Of the travellers in the First and in the Third;
He establishes control by a regular patrol
And he'd know at once if anything occurred.
He will watch you without winking and he sees what you are thinking
And it's certain that he doesn't approve
Of hilarity and riot, so the folk are very quiet
When Skimble is about and on the move.
You can play no pranks with Skimbleshanks!
He's a Cat that cannot be ignored;
So nothing goes wrong on the Northern Mail
When Skimbleshanks is aboard.
Oh, it's very pleasant when you have found your little den
With your name written up on the door.
And the berth is very neat with a newly folded sheet
And there's not a speck of dust on the floor.
There is every sort of light-you can make it dark or bright;
There's a handle that you turn to make a breeze.
There's a funny little basin you're supposed to wash your face in
And a crank to shut the window if you sneeze.
Then the guard looks in politely and will ask you very brightly
"Do you like your morning tea weak or strong?"
But Skimble's just behind him and was ready to remind him,
For Skimble won't let anything go wrong.
And when you creep into your cosy berth
And pull up the counterpane,
You ought to reflect that it's very nice
To know that you won't be bothered by mice--
You can leave all that to the Railway Cat,
The Cat of the Railway Train!
In the watches of the night he is always fresh and bright;
Every now and then he has a cup of tea
With perhaps a drop of Scotch while he's keeping on the watch,
Only stopping here and there to catch a flea.
You were fast asleep at Crewe and so you never knew
That he was walking up and down the station;
You were sleeping all the while he was busy at Carlisle,
Where he greets the stationmaster with elation.
But you saw him at Dumfries, where he speaks to the police
If there's anything they ought to know about:
When you get to Gallowgate there you do not have to wait--
For Skimbleshanks will help you to get out!
He gives you a wave of his long brown tail
Which says: "I'll see you again!
You'll meet without fail on the Midnight Mail
The Cat of the Railway Train."
Διαβάστε και την εξαιρετική απόδοση στα ελληνικά της Παυλίνας Παμπούδη και του Γιάννη Ζέρβα στο «Εγχειρίδιο Πρακτικής Γατικής του γέρο-Πόσουμ», Εκδόσεις ΑΓΡΑ.
Wednesday, February 21, 2007
Βαναυσότητες στο «24»; και στο «22»!
Οδυσσείας 22 (Χ), 487-504
Το τέλος των θεραπαινίδων και του Μελάνθιου
Μετάφραση Ν. Καζαντζάκη-Ι. Κακριδή
Και τότε ο γνωστικός Τηλέμαχος το λόγο επήρε κι είπε:
«Όχι, σ' αυτές δε θέλω θάνατο να δώσω τιμημένο—
που στο κεφάλι της μητέρας μου κι εμένα καταφρόνια
σκορπούσαν και ντροπή, και πλάγιαζαν μαζί με τους μνηστήρες!»
Είπε, και γαλαζόπλωρου άρμενου χοντρό σκοινί στεριώνει
από τρανή κολόνα, κι έζωσε μ' αυτό το θόλο γύρα,
ψηλά τανιώντας το, τα πόδια τους στο χώμα να μη φτάνουν.
Πως όταν τσίχλες απλοφτέρουγες για περιστέρες θέλουν
να φτάσουν στη φωλιά τους κι άξαφνα φριχτή κούρνια τις δέχτη,
τι πιάστηκαν στα βρόχια, που έτυχαν στημένα μες στα θάμνα —
όμοια κι οι δούλες τα κεφάλια τους γραμμή κρατούσαν, κι όλες
θελιά είχαν στο λαιμό, από θάνατο να παν συφοριασμένο,
και σπάραζαν με τα ποδάρια τους — για λίγην ώρα μόνο.
Μετά και το Μελάνθιο τράβηξαν στην πόρτα του αντρωνίτη
μπροστά, μες στην αυλή, και με άσπλαχνο χαλκό του κόψαν μύτη
κι αφτιά, κι όλο θυμό του τσάκισαν τα χέρια και τα πόδια,
και τ' αχαμνά του ξεριζώνοντας στους σκύλους τα πετάξαν,
για να τα φαν’ ωμά ….
Ακούστε τον Ian McKellen να διαβάζει.
Μετάφραση: Robert Fagles (1990)
and stern Telemachus gave the men their orders:
“No clean death for the likes of them, by god!
not from me – they showered abuse on my head,
my mother’s too! You sluts – the suitors’ whores!”
With that, taking a cable used on a dark-prowed ship
he coiled it over the roundhouse, lashed it fast to a tall column,
hoisting it up so high no toes could touch the ground.
Then, as doves or thrushes beating their spread wings
against some snare rigged up in thickets – flying in
for a cozy nest but a grisly bed receives them –
so the women’s heads were trapped in a line,
nooses yanking their necks up, one by one
so all might die a pitiful, ghastly death…
they kicked up heels for a little – not for long.
Melanthius?
They hauled him out through the doorway, into the court,
lopped his nose and ears with a ruthless knife,
tore his genitals out for the dogs to eat raw
and in manic fury hacked off hands and feet.
Το τέλος των θεραπαινίδων και του Μελάνθιου
Μετάφραση Ν. Καζαντζάκη-Ι. Κακριδή
Και τότε ο γνωστικός Τηλέμαχος το λόγο επήρε κι είπε:
«Όχι, σ' αυτές δε θέλω θάνατο να δώσω τιμημένο—
που στο κεφάλι της μητέρας μου κι εμένα καταφρόνια
σκορπούσαν και ντροπή, και πλάγιαζαν μαζί με τους μνηστήρες!»
Είπε, και γαλαζόπλωρου άρμενου χοντρό σκοινί στεριώνει
από τρανή κολόνα, κι έζωσε μ' αυτό το θόλο γύρα,
ψηλά τανιώντας το, τα πόδια τους στο χώμα να μη φτάνουν.
Πως όταν τσίχλες απλοφτέρουγες για περιστέρες θέλουν
να φτάσουν στη φωλιά τους κι άξαφνα φριχτή κούρνια τις δέχτη,
τι πιάστηκαν στα βρόχια, που έτυχαν στημένα μες στα θάμνα —
όμοια κι οι δούλες τα κεφάλια τους γραμμή κρατούσαν, κι όλες
θελιά είχαν στο λαιμό, από θάνατο να παν συφοριασμένο,
και σπάραζαν με τα ποδάρια τους — για λίγην ώρα μόνο.
Μετά και το Μελάνθιο τράβηξαν στην πόρτα του αντρωνίτη
μπροστά, μες στην αυλή, και με άσπλαχνο χαλκό του κόψαν μύτη
κι αφτιά, κι όλο θυμό του τσάκισαν τα χέρια και τα πόδια,
και τ' αχαμνά του ξεριζώνοντας στους σκύλους τα πετάξαν,
για να τα φαν’ ωμά ….
Ακούστε τον Ian McKellen να διαβάζει.
Μετάφραση: Robert Fagles (1990)
|
and stern Telemachus gave the men their orders:
“No clean death for the likes of them, by god!
not from me – they showered abuse on my head,
my mother’s too! You sluts – the suitors’ whores!”
With that, taking a cable used on a dark-prowed ship
he coiled it over the roundhouse, lashed it fast to a tall column,
hoisting it up so high no toes could touch the ground.
Then, as doves or thrushes beating their spread wings
against some snare rigged up in thickets – flying in
for a cozy nest but a grisly bed receives them –
so the women’s heads were trapped in a line,
nooses yanking their necks up, one by one
so all might die a pitiful, ghastly death…
they kicked up heels for a little – not for long.
Melanthius?
They hauled him out through the doorway, into the court,
lopped his nose and ears with a ruthless knife,
tore his genitals out for the dogs to eat raw
and in manic fury hacked off hands and feet.
Sunday, February 18, 2007
Gie fools their silks
For A' That and A' That
του Robert Burns (1759-1796)
Διαβάζουν οι John Ramage, Nancy Doherty, Bill Torrance, σε ηχογράφηση του 1985.
Ακούστε τους:
Is there for honest poverty
That hings his head, and a' that?
The coward slave, we pass him by;
We dare be poor for a' that!
For a' that, and a' that,
Our toils obscure, and a' that;
The rank is but the guinea stamp -
The man's the gowd for a' that!
What tho' on hamely fare we dine,
Wear hodden gray, and a' that?
Gie fools their silks, and knaves their wine -
A man's a man for a' that!
For a' that, and a' that,
Their tinsel show, and a' that,
The honest man, though e'er sae poor,
Is king o' men for a' that!
Ye see yon birkie ca'd a lord,
Wha struts, an' stares, an' a' that -
Tho' hundreds worship at his word,
He's but a coof for a' that;
For a' that, and a' that,
His riband, star, and a' that,
The man of independent mind,
He looks an' laughs at a' that.
A prince can mak a belted knight,
A marquis, duke, and a' that;
But an honest man's aboon his might -
Guid faith, he mauna fa' that!
For a' that, and a' that,
Their dignities, an' a' that,
The pith o' sense and pride o' worth,
Are higher rank than a' that.
Then let us pray that come it may -
As come it will for a' that, -
That sense and worth o'er a' the earth,
May bear the gree, an' a' that.
For a' that, and a' that,
It’s comin' yet for a' that,
That man to man, the warld o'er
Shall brithers be for a' that.
του Robert Burns (1759-1796)
Διαβάζουν οι John Ramage, Nancy Doherty, Bill Torrance, σε ηχογράφηση του 1985.
Ακούστε τους:
|
Is there for honest poverty
That hings his head, and a' that?
The coward slave, we pass him by;
We dare be poor for a' that!
For a' that, and a' that,
Our toils obscure, and a' that;
The rank is but the guinea stamp -
The man's the gowd for a' that!
What tho' on hamely fare we dine,
Wear hodden gray, and a' that?
Gie fools their silks, and knaves their wine -
A man's a man for a' that!
For a' that, and a' that,
Their tinsel show, and a' that,
The honest man, though e'er sae poor,
Is king o' men for a' that!
Ye see yon birkie ca'd a lord,
Wha struts, an' stares, an' a' that -
Tho' hundreds worship at his word,
He's but a coof for a' that;
For a' that, and a' that,
His riband, star, and a' that,
The man of independent mind,
He looks an' laughs at a' that.
A prince can mak a belted knight,
A marquis, duke, and a' that;
But an honest man's aboon his might -
Guid faith, he mauna fa' that!
For a' that, and a' that,
Their dignities, an' a' that,
The pith o' sense and pride o' worth,
Are higher rank than a' that.
Then let us pray that come it may -
As come it will for a' that, -
That sense and worth o'er a' the earth,
May bear the gree, an' a' that.
For a' that, and a' that,
It’s comin' yet for a' that,
That man to man, the warld o'er
Shall brithers be for a' that.
Friday, February 16, 2007
Ο Τσουάνγκ Τζού και η Τέχνη της Ξιφομαχίας
Ενα κινέζικο παραμύθι
[Με αφορμή το post της Mirandolina "Το σπαθί που δε σπάει κομμάτια".]
Ο βασιλιάς Γουέν του Τσάο είχε μεγάλη τρέλλα με την ξιφομαχία. Του άρεσε τόσο πολύ, που είχε μαζέψει πάνω από τρείς χιλιάδες άνδρες, όλους άριστους ξιφομάχους, και τους έβαζε να μάχονται μέρα και νύχτα.
Απ’ αυτούς καμμιά εκατοστή σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν σοβαρά κάθε χρόνο, ο βασιλιάς όμως ποτέ δεν βαριόταν να τους βλέπει να αγωνίζονται. Τέτοια αγάπη είχε για την ξιφομαχία.
Τρία χρόνια συνέχεια οργάνωνε και παρακολουθούσε ξιφομαχίες, με αποτέλεσμα να αρχίσει να διαλύεται το βασίλειο και να κινδυνεύει από τους γύρω εχθρούς.
Ο διάδοχος του θρόνου, ο πρίγκηπας Κ’ουέι, κάλεσε απελπισμένος τους συμβούλους του, και τους ρώτησε τί να κάνει.
Τούς είπε: “Σ’ εκείνον που θα πείσει τον βασιλιά να σταματήσει τις ξιφομαχίες, θα δώσω χίλιες ουγκιές ασήμι.”
Οι σύμβουλοι είπαν: “Μόνον ο Τσουάνγκ Τζού είναι ικανός γι’ αυτό.”
Τότε ο πρίγκηπας έστειλε αγγελιοφόρους με χίλιες ουγκιές ασήμι για να βρούν τον Τσουάνγκ Τζού. Εκείνος όμως δεν δέχθηκε το ασήμι, αλλά συμφώνησε να δεί τον πρίγκηπα.
Ο Τσουάνγκ Τζού είπε στον πρίγκηπα: “Τί με θέλεις και για ποιό λόγο μου δίνεις χίλιες ουγκιές ασήμι;”
Ο πρίγκηπας τού απάντησε: “Εχω ακούσει για σένα, Δάσκαλε, ότι είσαι σοφός. Σού έστειλα τις χίλιες ουγκιές σαν δώρο, και σκοπεύω να σου κάνω και άλλα πολλά βαρύτιμα δώρα. Πώς όμως να σου πω τί θέλω από σένα, αφού αρνήθηκες τα δώρα μου;”
Ο Τσουάνγκ Τζού είπε στον πρίγκηπα: “Γνωρίζω, πρίγκηπα, ότι επιθυμείς να σταματήσεις την αρρωστημένη εξάρτηση του βασιλιά από την ξιφομαχία. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι προσπαθώ να τον πείσω, αλλά δεν τα καταφέρνω, και ο βασιλιάς θυμώνει. Τότε θα τιμωρηθώ με φρικτό θάνατο, και δεν θα χαρώ το δώρο σου. Αν όμως επιτύχω και ικανοποιήσω την επιθυμία σου, τότε πιστεύω πώς θα μου δώσεις ό,τι και να σου ζητήσω από το βασίλειο του Τσάο.”
Ο πρίγκηπας απάντησε: “Δίκιο έχεις. Αλλά ο πατέρας μου δεν θέλει να βλέπει κανένα παρά μόνο τους ξιφομάχους του.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Το γνωρίζω. Εγώ όμως είμαι ο καλύτερος ξιφομάχος.”
“Μπορεί να είσαι”, απάντησε ο πρίγκηπας, “αλλά οι ξιφομάχοι του πατέρα μου είναι ατημέλητοι, κι έχουν ανακατεμένα μαλλιά, με τούφες που πετιούνται δεξιά-αριστερά. Φορούν κράνη χωρίς στολίδια και με άσχημα λοφία, και στολές μάχης. Εχουν πέτρινο βλέμμα και μιλούν μόνο για τους κινδύνους της δουλειάς τους. Ο βασιλιάς διασκεδάζει με όλα αυτά. Αν παρουσιαστείς μπροστά του φορώντας ρούχα Δασκάλου δεν θα πετύχεις τίποτε.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Θα φορέσω τότε στολή ξιφομάχου.”
Η στολή ετοιμάστηκε σε τρείς μέρες, ο Τσουάνγκ Τζού την φόρεσε, παρουσιάστηκε στον πρίγκηπα και πήγαν μαζί να δουν τον βασιλιά.
Ο βασιλιάς τους περίμενε στην μεγάλη αίθουσα με γυμνό ξίφος. Ο Τσουάνγκ Τζού δεν ταράχτηκε, όταν τον είδε, ούτε έκαμε υπόκλιση.
Ο βασιλιάς τον ρώτησε: “Τί μπορείς να με διδάξεις, και ζήτησες από τον πρίγκηπα να μεσολαβήσει για να σε δώ;”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Εχω ακούσει ότι η Μεγαλειότητά σου βρίσκει μεγάλη χαρά στην ξιφομαχία. Θέλησα λοιπόν να σε δώ γιατί εγώ είμαι πολύ επιδέξιος σ’ αυτήν την τέχνη.”
“Τί μπορείς να κάνεις με το σπαθί σου απέναντι στον αντίπαλο;”
“Βάλε από έναν αντίπαλο κάθε δέκα βήματα και θα τους κανονίσω όλους με το ξίφος μου χωρίς να σταματήσω, ακόμα κι αν πρέπει να διανύσω απόσταση χιλίων λί.”
Ο βασιλιάς καταχάρηκε και του είπε: “Αν λές αλήθεια, είσαι όντως ο καλύτερος ξιφομάχος στο βασίλειό μου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Ο καλός ξιφομάχος κάνει πρώτα προσποίηση και φαίνεται να δίνει το πλεονέκτημα στον αντίπαλό του. Μετά τον καρφώνει, προτού εκείνος προλάβει να αντιγυρίσει το χτύπημα. Δόσε μου την ευκαιρία να σού δείξω την τέχνη μου.”
Ο βασιλιάς του είπε: “Θα οργανώσω τη μάχη και θα σε φωνάξω. Περίμενε.”
Ο βασιλιάς κάλεσε τότε τους ξιφομάχους του και τους έβαλε να μάχονται επί επτά ημέρες, μέχρι που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν βαριά πάνω από εξήντα. Κατόπιν διάλεξε τους έξι καλύτερους και τους παρέταξε στην μεγάλη αίθουσα για να αντιμετωπίσουν τον Τσουάνγκ Τζού.
Κάλεσε τότε τον Τσουάνγκ Τζού και του είπε: “Σήμερα θα μου αποδείξεις τις ικανότητές σου αντιμετωπίζοντας τους έξι καλύτερους μαχητές μου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Περίμενα με αδημονία αυτή τη μέρα.”
Ο βασιλιάς τον ρώτησε τότε για το μήκος του ξίφους που προτιμά.
“Οποιοδήποτε μήκος ξίφους μού κάνει. Εχω όμως τρία καλά σπαθιά και μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα απ’ αυτά. Θάθελα να σου μιλήσω για τα σπαθιά μου προτού αρχίσει ο αγώνας.”
Ο βασιλιάς απάντησε: “Θέλω πολύ να ακούσω για τα σπαθιά σου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού συνέχισε: “Υπάρχει το ξίφος του Γιού του Ουρανού, το ξίφος του Αρχοντα και το ξίφος του κοινού ανθρώπου.”
“Πες μου πρώτα για το ξίφος του Γιού του Ουρανού.”
“Το σπαθί αυτό έχει το Γιέν-Τσ’ι και το Σι-Τσ’ανγκ στο άκρο του. Η κόψη του είναι το Τσ’ι και το όρος Τ’άι. Η ράχη του είναι το Τσιν και το Γουέι. Η λαβή του, το Τσου και το Σούνγκ. Η θήκη του, το Χαν και το Γουέι. Τυλίγεται από τις τέσσερεις εποχές. Το αγκαλιάζει η θάλασσα του Πό. Υπακούει στα πέντε στοιχεία. Όταν το κρατάς, μοιράζει τιμωρία και καλωσύνη. Όταν βγαίνει από τη θήκη του, ελευθερώνει το Γιν και το Γιάνγκ και εξισορροπεί το Καλό και το Κακό. Μένει αργό την άνοιξη και το καλοκαίρι. Μπαίνει στη μάχη το φθινόπωρο και το χειμώνα. Όταν δίνει χτύπημα κατά μέτωπο, δεν υπάρχει τίποτε μπροστά του. Όταν το υψώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από πάνω του. Όταν το χαμηλώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από κάτω του. Όταν το στριφογυρίζεις, δεν υπάρχει τίποτα δίπλα του. Πάνω, σχίζει τα σύννεφα. Κάτω, εισχωρεί σε κάθε σημείο της γής. Άν το χρησιμοποιήσεις έστω και μία φορά, όλοι οι πρίγκηπες υπακούουν και ολόκληρο το βασίλειο υποτάσσεται. Αυτό είναι το ξίφος του Γιού του Ουρανού.”
Ο βασιλιάς Γουέν κοίταζε σα χαμένος από την έκπληξη. Είπε μετά: “Πες μου τώρα για το ξίφος του Αρχοντα.”
Ο Τσουάνγκ Τζού συνέχισε: “Το σπαθί αυτό έχει στο άκρο του σοφούς και γενναίους άνδρες. Στην κόψη του αγνούς και τίμιους. Στην ράχη του άνδρες ικανούς και έξυπνους. Στην λαβή του πιστούς και σοφούς. Στην θήκη του άνδρες γενναίους. Όταν δίνει άμεσο χτύπημα κατά μέτωπο, δεν υπάρχει τίποτα μπροστά του. Όταν το υψώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από πάνω του. Όταν το χαμηλώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από κάτω του. Όταν το στριφογυρίζεις, δεν υπάρχει τίποτα δίπλα του. Πάνω, υποτάσσεται στον νόμο των ουρανών. Κάτω, στον νόμο της γης. Στο ενδιάμεσο ακούει τη φωνή του λαού και εξασφαλίζει την ειρήνη στο βασίλειο. Άν το χρησιμοποιήσεις έστω και μία φορά, βροντά κι αστράφτει. Όλοι υποτάσσονται με σεβασμό και υπακούουν στις διαταγές του Άρχοντα. Αυτό είναι το ξίφος του Άρχοντα.”
“Και το ξίφος του κοινού ανθρώπου;” ρώτησε πάλι ο βασιλιάς.
“Το ξίφος του κοινού ανθρώπου κρατούν εκείνοι οι ατημέλητοι που έχουν ανακατεμένα μαλλιά με τούφες που πετιούνται δεξιά-αριστερά. Που φορούν κράνη χωρίς στολίδια και με άσχημα λοφία, και στολές μάχης. Που έχουν πέτρινο βλέμμα και μιλούν μόνο για τους κινδύνους της δουλειάς τους. Δές τους, χτυπιούνται μπροστά σου. Προς τα πάνω, το ξίφος ξεσκίζει το λαιμό τους. Προς τα κάτω, ανοίγει τα πνευμόνια και το σηκώτι τους. Οσοι το κρατούν μοιάζουν με πετεινάρια που τσακώνονται. Σκοτώνονται κάθε πρωί. Είναι άχρηστοι για τις σοβαρές υποθέσεις του βασιλείου. Τολμώ, Μεγαλειότατε, να πω σε σένα, που κάθεσαι στον Θρόνο του Γιού του Ουρανού, ότι δεν σου ταιριάζει να έχεις τέτοια τρέλλα με τις ξιφομαχίες.”
Μόλις τελείωσε να μιλάει ο Τσουάνγκ Τζού, ο βασιλιάς τον οδήγησε στη μεγάλη τραπεζαρία όπου οι μάγειροι ετοίμασαν πλούσιο δείπνο. Ο βασιλιάς όμως στριφογύριζε και δεν μπορούσε ούτε να φάει ούτε καν να καθήσει στο τραπέζι.
Ο Τσουάνγκ Τζού τού είπε τότε: “Μεγάλε βασιλιά, κάθησε και ηρέμησε. Σού είπα όλα όσα ξέρω για την ξιφομαχία και τα ξίφη.”
Μετά απ’ αυτά ο βασιλιάς Γουέν παρέμεινε τρείς μήνες κλεισμένος στο παλάτι και οι ξιφομάχοι, θυμωμένοι που δεν τους έδιναν πιά καμμία σημασία, αυτοκτόνησαν όλοι.
Μια ιστορία του Τσουάνγκ Τζού
[Taoist Tales]
FS X/2001
[Με αφορμή το post της Mirandolina "Το σπαθί που δε σπάει κομμάτια".]
Ο βασιλιάς Γουέν του Τσάο είχε μεγάλη τρέλλα με την ξιφομαχία. Του άρεσε τόσο πολύ, που είχε μαζέψει πάνω από τρείς χιλιάδες άνδρες, όλους άριστους ξιφομάχους, και τους έβαζε να μάχονται μέρα και νύχτα.
Απ’ αυτούς καμμιά εκατοστή σκοτώνονταν ή τραυματίζονταν σοβαρά κάθε χρόνο, ο βασιλιάς όμως ποτέ δεν βαριόταν να τους βλέπει να αγωνίζονται. Τέτοια αγάπη είχε για την ξιφομαχία.
Τρία χρόνια συνέχεια οργάνωνε και παρακολουθούσε ξιφομαχίες, με αποτέλεσμα να αρχίσει να διαλύεται το βασίλειο και να κινδυνεύει από τους γύρω εχθρούς.
Ο διάδοχος του θρόνου, ο πρίγκηπας Κ’ουέι, κάλεσε απελπισμένος τους συμβούλους του, και τους ρώτησε τί να κάνει.
Τούς είπε: “Σ’ εκείνον που θα πείσει τον βασιλιά να σταματήσει τις ξιφομαχίες, θα δώσω χίλιες ουγκιές ασήμι.”
Οι σύμβουλοι είπαν: “Μόνον ο Τσουάνγκ Τζού είναι ικανός γι’ αυτό.”
Τότε ο πρίγκηπας έστειλε αγγελιοφόρους με χίλιες ουγκιές ασήμι για να βρούν τον Τσουάνγκ Τζού. Εκείνος όμως δεν δέχθηκε το ασήμι, αλλά συμφώνησε να δεί τον πρίγκηπα.
Ο Τσουάνγκ Τζού είπε στον πρίγκηπα: “Τί με θέλεις και για ποιό λόγο μου δίνεις χίλιες ουγκιές ασήμι;”
Ο πρίγκηπας τού απάντησε: “Εχω ακούσει για σένα, Δάσκαλε, ότι είσαι σοφός. Σού έστειλα τις χίλιες ουγκιές σαν δώρο, και σκοπεύω να σου κάνω και άλλα πολλά βαρύτιμα δώρα. Πώς όμως να σου πω τί θέλω από σένα, αφού αρνήθηκες τα δώρα μου;”
Ο Τσουάνγκ Τζού είπε στον πρίγκηπα: “Γνωρίζω, πρίγκηπα, ότι επιθυμείς να σταματήσεις την αρρωστημένη εξάρτηση του βασιλιά από την ξιφομαχία. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι προσπαθώ να τον πείσω, αλλά δεν τα καταφέρνω, και ο βασιλιάς θυμώνει. Τότε θα τιμωρηθώ με φρικτό θάνατο, και δεν θα χαρώ το δώρο σου. Αν όμως επιτύχω και ικανοποιήσω την επιθυμία σου, τότε πιστεύω πώς θα μου δώσεις ό,τι και να σου ζητήσω από το βασίλειο του Τσάο.”
Ο πρίγκηπας απάντησε: “Δίκιο έχεις. Αλλά ο πατέρας μου δεν θέλει να βλέπει κανένα παρά μόνο τους ξιφομάχους του.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Το γνωρίζω. Εγώ όμως είμαι ο καλύτερος ξιφομάχος.”
“Μπορεί να είσαι”, απάντησε ο πρίγκηπας, “αλλά οι ξιφομάχοι του πατέρα μου είναι ατημέλητοι, κι έχουν ανακατεμένα μαλλιά, με τούφες που πετιούνται δεξιά-αριστερά. Φορούν κράνη χωρίς στολίδια και με άσχημα λοφία, και στολές μάχης. Εχουν πέτρινο βλέμμα και μιλούν μόνο για τους κινδύνους της δουλειάς τους. Ο βασιλιάς διασκεδάζει με όλα αυτά. Αν παρουσιαστείς μπροστά του φορώντας ρούχα Δασκάλου δεν θα πετύχεις τίποτε.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Θα φορέσω τότε στολή ξιφομάχου.”
Η στολή ετοιμάστηκε σε τρείς μέρες, ο Τσουάνγκ Τζού την φόρεσε, παρουσιάστηκε στον πρίγκηπα και πήγαν μαζί να δουν τον βασιλιά.
Ο βασιλιάς τους περίμενε στην μεγάλη αίθουσα με γυμνό ξίφος. Ο Τσουάνγκ Τζού δεν ταράχτηκε, όταν τον είδε, ούτε έκαμε υπόκλιση.
Ο βασιλιάς τον ρώτησε: “Τί μπορείς να με διδάξεις, και ζήτησες από τον πρίγκηπα να μεσολαβήσει για να σε δώ;”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Εχω ακούσει ότι η Μεγαλειότητά σου βρίσκει μεγάλη χαρά στην ξιφομαχία. Θέλησα λοιπόν να σε δώ γιατί εγώ είμαι πολύ επιδέξιος σ’ αυτήν την τέχνη.”
“Τί μπορείς να κάνεις με το σπαθί σου απέναντι στον αντίπαλο;”
“Βάλε από έναν αντίπαλο κάθε δέκα βήματα και θα τους κανονίσω όλους με το ξίφος μου χωρίς να σταματήσω, ακόμα κι αν πρέπει να διανύσω απόσταση χιλίων λί.”
Ο βασιλιάς καταχάρηκε και του είπε: “Αν λές αλήθεια, είσαι όντως ο καλύτερος ξιφομάχος στο βασίλειό μου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Ο καλός ξιφομάχος κάνει πρώτα προσποίηση και φαίνεται να δίνει το πλεονέκτημα στον αντίπαλό του. Μετά τον καρφώνει, προτού εκείνος προλάβει να αντιγυρίσει το χτύπημα. Δόσε μου την ευκαιρία να σού δείξω την τέχνη μου.”
Ο βασιλιάς του είπε: “Θα οργανώσω τη μάχη και θα σε φωνάξω. Περίμενε.”
Ο βασιλιάς κάλεσε τότε τους ξιφομάχους του και τους έβαλε να μάχονται επί επτά ημέρες, μέχρι που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν βαριά πάνω από εξήντα. Κατόπιν διάλεξε τους έξι καλύτερους και τους παρέταξε στην μεγάλη αίθουσα για να αντιμετωπίσουν τον Τσουάνγκ Τζού.
Κάλεσε τότε τον Τσουάνγκ Τζού και του είπε: “Σήμερα θα μου αποδείξεις τις ικανότητές σου αντιμετωπίζοντας τους έξι καλύτερους μαχητές μου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού απάντησε: “Περίμενα με αδημονία αυτή τη μέρα.”
Ο βασιλιάς τον ρώτησε τότε για το μήκος του ξίφους που προτιμά.
“Οποιοδήποτε μήκος ξίφους μού κάνει. Εχω όμως τρία καλά σπαθιά και μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα απ’ αυτά. Θάθελα να σου μιλήσω για τα σπαθιά μου προτού αρχίσει ο αγώνας.”
Ο βασιλιάς απάντησε: “Θέλω πολύ να ακούσω για τα σπαθιά σου.”
Ο Τσουάνγκ Τζού συνέχισε: “Υπάρχει το ξίφος του Γιού του Ουρανού, το ξίφος του Αρχοντα και το ξίφος του κοινού ανθρώπου.”
“Πες μου πρώτα για το ξίφος του Γιού του Ουρανού.”
“Το σπαθί αυτό έχει το Γιέν-Τσ’ι και το Σι-Τσ’ανγκ στο άκρο του. Η κόψη του είναι το Τσ’ι και το όρος Τ’άι. Η ράχη του είναι το Τσιν και το Γουέι. Η λαβή του, το Τσου και το Σούνγκ. Η θήκη του, το Χαν και το Γουέι. Τυλίγεται από τις τέσσερεις εποχές. Το αγκαλιάζει η θάλασσα του Πό. Υπακούει στα πέντε στοιχεία. Όταν το κρατάς, μοιράζει τιμωρία και καλωσύνη. Όταν βγαίνει από τη θήκη του, ελευθερώνει το Γιν και το Γιάνγκ και εξισορροπεί το Καλό και το Κακό. Μένει αργό την άνοιξη και το καλοκαίρι. Μπαίνει στη μάχη το φθινόπωρο και το χειμώνα. Όταν δίνει χτύπημα κατά μέτωπο, δεν υπάρχει τίποτε μπροστά του. Όταν το υψώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από πάνω του. Όταν το χαμηλώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από κάτω του. Όταν το στριφογυρίζεις, δεν υπάρχει τίποτα δίπλα του. Πάνω, σχίζει τα σύννεφα. Κάτω, εισχωρεί σε κάθε σημείο της γής. Άν το χρησιμοποιήσεις έστω και μία φορά, όλοι οι πρίγκηπες υπακούουν και ολόκληρο το βασίλειο υποτάσσεται. Αυτό είναι το ξίφος του Γιού του Ουρανού.”
Ο βασιλιάς Γουέν κοίταζε σα χαμένος από την έκπληξη. Είπε μετά: “Πες μου τώρα για το ξίφος του Αρχοντα.”
Ο Τσουάνγκ Τζού συνέχισε: “Το σπαθί αυτό έχει στο άκρο του σοφούς και γενναίους άνδρες. Στην κόψη του αγνούς και τίμιους. Στην ράχη του άνδρες ικανούς και έξυπνους. Στην λαβή του πιστούς και σοφούς. Στην θήκη του άνδρες γενναίους. Όταν δίνει άμεσο χτύπημα κατά μέτωπο, δεν υπάρχει τίποτα μπροστά του. Όταν το υψώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από πάνω του. Όταν το χαμηλώνεις, δεν υπάρχει τίποτα από κάτω του. Όταν το στριφογυρίζεις, δεν υπάρχει τίποτα δίπλα του. Πάνω, υποτάσσεται στον νόμο των ουρανών. Κάτω, στον νόμο της γης. Στο ενδιάμεσο ακούει τη φωνή του λαού και εξασφαλίζει την ειρήνη στο βασίλειο. Άν το χρησιμοποιήσεις έστω και μία φορά, βροντά κι αστράφτει. Όλοι υποτάσσονται με σεβασμό και υπακούουν στις διαταγές του Άρχοντα. Αυτό είναι το ξίφος του Άρχοντα.”
“Και το ξίφος του κοινού ανθρώπου;” ρώτησε πάλι ο βασιλιάς.
“Το ξίφος του κοινού ανθρώπου κρατούν εκείνοι οι ατημέλητοι που έχουν ανακατεμένα μαλλιά με τούφες που πετιούνται δεξιά-αριστερά. Που φορούν κράνη χωρίς στολίδια και με άσχημα λοφία, και στολές μάχης. Που έχουν πέτρινο βλέμμα και μιλούν μόνο για τους κινδύνους της δουλειάς τους. Δές τους, χτυπιούνται μπροστά σου. Προς τα πάνω, το ξίφος ξεσκίζει το λαιμό τους. Προς τα κάτω, ανοίγει τα πνευμόνια και το σηκώτι τους. Οσοι το κρατούν μοιάζουν με πετεινάρια που τσακώνονται. Σκοτώνονται κάθε πρωί. Είναι άχρηστοι για τις σοβαρές υποθέσεις του βασιλείου. Τολμώ, Μεγαλειότατε, να πω σε σένα, που κάθεσαι στον Θρόνο του Γιού του Ουρανού, ότι δεν σου ταιριάζει να έχεις τέτοια τρέλλα με τις ξιφομαχίες.”
Μόλις τελείωσε να μιλάει ο Τσουάνγκ Τζού, ο βασιλιάς τον οδήγησε στη μεγάλη τραπεζαρία όπου οι μάγειροι ετοίμασαν πλούσιο δείπνο. Ο βασιλιάς όμως στριφογύριζε και δεν μπορούσε ούτε να φάει ούτε καν να καθήσει στο τραπέζι.
Ο Τσουάνγκ Τζού τού είπε τότε: “Μεγάλε βασιλιά, κάθησε και ηρέμησε. Σού είπα όλα όσα ξέρω για την ξιφομαχία και τα ξίφη.”
Μετά απ’ αυτά ο βασιλιάς Γουέν παρέμεινε τρείς μήνες κλεισμένος στο παλάτι και οι ξιφομάχοι, θυμωμένοι που δεν τους έδιναν πιά καμμία σημασία, αυτοκτόνησαν όλοι.
Μια ιστορία του Τσουάνγκ Τζού
[Taoist Tales]
FS X/2001
Thursday, February 15, 2007
Ακούτε Θέατρο; Δευτέρων Ρόλων συνέχεια (04)
Stanley Holloway (1890-1982)
Ακούστε τον Stanley Holloway, στον ρόλο του Στημόνη (Bottom the Weaver), να βρυχάται και να βρυχάται .
A Midsummer Night's Dream, Act I, Sc. II.
|
BOTTOM
What is Pyramus? a lover, or a tyrant?
QUINCE
A lover, that kills himself most gallant for love.
BOTTOM
That will ask some tears in the true performing of
it: if I do it, let the audience look to their
eyes; I will move stones, I will condole in some
measure. To the rest: yet my chief humour is for a
tyrant: I could play Ercles rarely, or a part to
tear a cat in, to make all split.
The raging rocks
And shivering shocks
Shall break the locks
Of prison gates;
And Phibbus' car
Shall shine from far
And make and mar
The foolish Fates.
This was lofty! Now name the rest of the players.
This is Ercles' vein, a tyrant's vein; a lover is
more condoling.
QUINCE
Francis Flute, the bellows-mender.
FLUTE
Here, Peter Quince.
QUINCE
Flute, you must take Thisby on you.
FLUTE
What is Thisby? a wandering knight?
QUINCE
It is the lady that Pyramus must love.
FLUTE
Nay, faith, let me not play a woman; I have a beard coming.
QUINCE
That's all one: you shall play it in a mask, and
you may speak as small as you will.
BOTTOM
An' I may hide my face, let me play Thisby too, I'll
speak in a monstrous little voice. 'Thisne,
Thisne;' 'Ah, Pyramus, my lover dear! thy Thisby dear,
and lady dear!'
QUINCE
No, no; you must play Pyramus: and, Flute, you Thisby.
BOTTOM
Well, proceed.
QUINCE
Robin Starveling, the tailor.
STARVELING
Here, Peter Quince.
QUINCE
Robin Starveling, you must play Thisby's mother.
Tom Snout, the tinker.
SNOUT
Here, Peter Quince.
QUINCE
You, Pyramus' father: myself, Thisby's father:
Snug, the joiner; you, the lion's part: and, I
hope, here is a play fitted.
SNUG
Have you the lion's part written? pray you, if it
be, give it me, for I am slow of study.
QUINCE
You may do it extempore, for it is nothing but roaring.
BOTTOM
Let me play the lion too: I will roar, that I will
do any man's heart good to hear me; I will roar,
that I will make the duke say 'Let him roar again,
let him roar again.'
QUINCE
An you should do it too terribly, you would fright
the duchess and the ladies, that they would shriek;
and that were enough to hang us all.
ALL
That would hang us, every mother's son.
BOTTOM
I grant you, friends, if that you should fright the
ladies out of their wits, they would have no more
discretion but to hang us: but I will aggravate my
voice so that I will roar you as gently as any
sucking dove; I will roar you an 'twere any
nightingale.
QUINCE
You can play no part but Pyramus; for Pyramus is a
sweet-faced man; a proper man, as one shall see in a
summer's day; a most lovely gentleman-like man:
therefore you must needs play Pyramus.
Ακούγονται και οι:
Eliot Makeham, Quince (Κυδώνης)
Philip Locke, Flute the Bellows-mender (Φυσούνης)
John Warner, Starveling the Tailor (Βελόνης)
Norman Rossington, Snout the Tinker (Καζάνης)
Michael Redington, Snug the Joiner (Ροκάνης)
[The Old Vic Company, 1955]
Wednesday, February 07, 2007
Η Μάχη του Μαραθώνος: ας ακουσθεί η άποψη και της άλλης πλευράς!
The Persian Version
του Robert Graves (1895-1985)
Διαβάζει ο ίδιος. Ακούστε τον:
Truth-loving Persians do not dwell upon
The trivial skirmish fought near Marathon.
As for the Greek theatrical tradition
Which represents that summer's expedition
Not as a mere reconnaissance in force
By three brigades of foot and one of horse
(Their left flank covered by some obsolete
Light craft detached from the main Persian fleet)
But as a grandiose, ill-starred attempt
To conquer Greece--they treat it with contempt;
And only incidentally refute
Major Greek claims, by stressing what repute
The Persian monarch and the Persian nation
Won by this salutary demonstration:
Despite a strong defence and adverse weather
All arms combined magnificently together.
του Robert Graves (1895-1985)
Διαβάζει ο ίδιος. Ακούστε τον:
|
Truth-loving Persians do not dwell upon
The trivial skirmish fought near Marathon.
As for the Greek theatrical tradition
Which represents that summer's expedition
Not as a mere reconnaissance in force
By three brigades of foot and one of horse
(Their left flank covered by some obsolete
Light craft detached from the main Persian fleet)
But as a grandiose, ill-starred attempt
To conquer Greece--they treat it with contempt;
And only incidentally refute
Major Greek claims, by stressing what repute
The Persian monarch and the Persian nation
Won by this salutary demonstration:
Despite a strong defence and adverse weather
All arms combined magnificently together.
Subscribe to:
Posts (Atom)