Notes on the Art of Poetry
by Dylan Thomas (1914-1953)
I could never have dreamt that there were such goings-on
in the world between the covers of books,
such sandstorms and ice blasts of words,
such staggering peace, such enormous laughter,
such and so many blinding bright lights,
spalshing all over the pages
in a million bits and pieces
all of which were words, words, words,
and each of which were alive forever
in its own delight and glory and oddity and light.
Σημειώσεις για την Τέχνη της Ποίησης
Ούτε που φανταζόμουνα τέτοια αναστάτωση
στο σύμπαν που κρύβεται πίσω απ' τις ράχες των βιβλίων,
τέτοιες αμμοθύελλες, τέτοιες ριπές παγωμένες από λέξεις,
τέτοια συγκλονιστική γαλήνη, τέτοιο γέλιο ομηρικό,
τόσα εκτυφλωτικά φώτα,
να κατακλύζουν αφρίζοντας τις σελίδες,
πλήθος αναρίθμητο,
όλο από λέξεις, λέξεις, λέξεις,
που η καθεμιά τους ζει για πάντα,
στη χαρά και την δόξα της, στο ξένισμα, στο φώς της.
FS/ATH I-1999
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
Kalevala
TOINEN RUNO
Nousi siitδ Vδinδmφinen jalan kahen kankahalle
saarehen selδllisehen, manterehen puuttomahan.
Viipyi siitδ vuotta monta, aina eellehen eleli
saaressa sanattomassa, manteressa puuttomassa.
Arvelee, ajattelevi, pitkin pδδtδnsδ pitδvi:
kenpδ maita kylvδmδhδn, toukoja tihittδmδhδn?
Pellervoinen, pellon poika, Sampsa poika pikkarainen,
sep' on maita kylvδmδhδn, toukoja tihittδmδhδn!
Kylvi maita kyyhδtteli, kylvi maita, kylvi soita,
kylvi auhtoja ahoja, panettavi paasikoita.
Mδet kylvi mδnnikφiksi, kummut kylvi kuusikoiksi,
kankahat kanervikoiksi, notkot nuoriksi vesoiksi.
ΒAO, ΓAO, ΔAO
Ναπ. Λαπαθιώτης
Ζινώντας αποβίδονο σαβίνι
Κι απονιβώντας ερομιδαλιό
Κουμάνισα το βίρο του λαβίνι
Μα σάβαλο γιδένι του θαλιό.
Κι ανέδοντας έν’ άκονο λαβίνι
Που ροδαγοπαλούσε τον αλιό
σινέρωσα τον άβο του ραβίνι
σ’ έν άφαρο δαμένικο ραλιό
Σούβεροδα στ’ αλίκοπα σουνέκια
Μεσ’ στ’ άλινα που δεν εσιβονεί
Βαρίλοσα σ’ ακίμορα κουνέκια
Και λαμπαδοσαλώντας την ονή,
Καράμπωσα το βούλινο διράνι,
Σαν άλιφο τουνέσι που κιράνει…
Game Over, ευχαριστώ θερμώς και παραθέτω το κλασσικό:
JABBERWOCKY
by Lewis Carroll
(from Through the Looking-Glass and What Alice Found There, 1872)
Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe:
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.
"Beware the Jabberwock, my son!
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!"
He took his vorpal sword in hand:
Long time the manxome foe he sought --
So rested he by the Tumtum tree,
And stood awhile in thought.
And, as in uffish thought he stood,
The Jabberwock, with eyes of flame,
Came whiffling through the tulgey wood,
And burbled as it came!
One, two! One, two! And through and through
The vorpal blade went snicker-snack!
He left it dead, and with its head
He went galumphing back.
"And, has thou slain the Jabberwock?
Come to my arms, my beamish boy!
O frabjous day! Callooh! Callay!'
He chortled in his joy.
Twas brillig, and the slithy toves
Did gyre and gimble in the wabe;
All mimsy were the borogoves,
And the mome raths outgrabe.
Post a Comment