Απρακτος ανία

= πρόβλημα ή θλίψη για το οποίο/για την οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Απολύτως τίποτα.
posted by Sraosha on 16-7-2006 [http://sraosha.blogspot.com/]

Ο Λίβανος και η Γάζα φλέγονται.
Απρακτος ανία;

Οχι. Εμπρακτος μανία!

Γράφετε στίχους; Ξανασκεφτείτε το!

In My Craft or Sullen Art

by Dylan Thomas (1914-1953)

In my craft or sullen art
Exercised in the still night
When only the moon rages
And the lovers lie abed
With all their griefs in their arms,
I labour by singing light
Not for ambition or bread
Or the strut and trade of charms
On the ivory stages
But for the common wages
Of their most secret heart.

Not for the proud man apart
From the raging moon I write
On these spindrift pages
Nor for the towering dead
With their nightingales and psalms
But for the lovers, their arms
Round the griefs of the ages,
Who pay no praise or wages
Nor heed my craft or art.

Ακούστε τον Dylan Thomas να διαβάζει το ποίημα:

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

...και τον Richard Burton:

Get this widget | Track details | eSnips Social DNA

Την μελαγχολική μου τέχνη ασκώντας

Την μελαγχολική μου τέχνη ασκώντας,
στην σιωπή της νύχτας,
όταν μονάχο του φρενιάζει το φεγγάρι,
κι οι εραστές ξαπλώνουν
αγκαλιά με τη θλίψη τους,
παιδεύομαι το φώς να τραγουδήσω,
όχι από φιλοδοξία ή για τον επιούσιο,
ούτε για επίδειξη στο παζάρι των ταλέντων
σε φιλντισένια παλκοσένικα,
μα για την αμοιβή την ελάχιστη
απ’ τα μύχια της καρδιάς τους.

Κι έξω απ’ το φεγγάρι που φρενιάζει
δεν γράφω τούτες τις σελίδες που αφρίζουν
μήτε για τον άνδρα τον περήφανο
μήτε για τους νεκρούς που από ψηλά επιβλέπουν
με τ' αηδόνια και τις ψαλμωδίες τους
μα για τους εραστές,
που αγκαλιάζουνε αιώνων θλίψεις,
που μ’ έχουνε γραμμένο,
κι ούτε τους νοιάζει η μαστοριά κι η τέχνη μου.

FS/ATH I-1996

Ο Αυτοκράτορας είναι γυμνός;

... The Newspaper Man … is disabled for ordinary business pursuits by a congenital erroneousness which renders him incapable of describing accurately anything he sees, or understanding or reporting accurately anything he hears. As the only employment in which these defects do not matter is journalism (for a newspaper, not having to act on its descriptions and reports, but only to sell them to idly curious people, has nothing but honour to lose by inaccuracy and unveracity), he has perforce become a journalist, and has to keep up an air of high spirits through a daily struggle with his own illiteracy and the precariousness of his employment.

***

… Οι Δημοσιογράφοι ... είναι ακατάλληλοι για την άσκηση οιουδήποτε άλλου συνηθισμένου επαγγέλματος, επειδή πάσχουν από εγγενή ροπή προς σφάλματα που τους καθιστά ανίκανους να περιγράψουν επακριβώς αυτό που βλέπουν ή να κατανοήσουν αυτό που ακούνε και εν συνεχεία να το μεταδόσουν πιστά.
Η μόνη εργασία, για την οποία τέτοια μειονεκτήματα δεν αποτελούν εμπόδιο, είναι η Δημοσιογραφία, επειδή οι εφημερίδες δεν είναι υποχρεωμένες να ενεργήσουν βάσει των δημοσιευμάτων τους, αλλά απλώς επιδιώκουν να πουλήσουν φύλλα στους αργόσχολους και τους περίεργους, οπότε ακόμη κι αν δημοσιεύουν ανακρίβειες ή αναλήθειες, το μόνο που διακυβεύεται είναι η υπόληψή τους.
Τα άτομα λοιπόν αυτά γίνονται κατ’ ανάγκην Δημοσιογράφοι, και προσποιούνται τους άνετους, ενώ δίνουν σκληρό καθημερινό αγώνα ενάντια στην αμάθειά τους και την αβεβαιότητα της εργασίας τους.

The Doctor’s Dilemma, Act IV (1906)
by George Bernard Shaw (1856-1950)